Monthly Archives: marzec 2019

Telewizja satelitarna, pomiary wysokości oceanów, pozycja GPS, obrazowanie. Wszystko to przetwarzanie sygnałów i ich transmisja z orbity Ziemi. Ale przecież Doppler? Ale przecież się kręci? Ale przecież wędrówka kontynentów? Skąd wiemy gdzie celować, jak wzorcować, jaką miarę obrać, gdy nic nie jest stałe? I do tego jak poszukiwać i unikać kosmicznego gruzu, by to wszystko nadal działało.

Prelegent:

Dr Tomasz Suchodolski – specjalista w zakresie integracji systemów teleinformatycznych, rozwiązań przemysłowych, fizyki laserów oraz optyki. Przez 12 lat związany z przemysłem w roli lidera R&D. Obecnie pracuje w Centrum Badań Kosmicznych PAN w roli głównego inżyniera Satelitarnej Stacji Laserowej w Borówcu pod Poznaniem. Członek ILRS Space Debris Study Group, której zadaniem jest określanie kierunków badań, przeprowadzania doświadczeń oraz koordynacji działań związanych z laserową detekcją śmieci kosmicznych oraz determinacją ich orbit. Inżynier segmentu naziemnego LOFAR (Low-Frequency Array for radio astronomy). Prywatnie zaangażowany w działalność Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii (PTMA) oraz Polskiej Sieci Bolidowej (PFN).

Jajko czy kura, czyli co ma piernik do wiatraka… w kosmosie
dr Tomasz Suchodolski
28 marca, 19:00
Audytorium Maximum Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki ZUT
al. Piastów 19, sala 301

Wstęp wolny!

Wszystkie supernowe oddziałują z materią wokółgwiazdową, ponieważ przestrzeń kosmiczna nie jest pusta. Z obserwacji wiemy jednak, że około 10% gwiazd masywnych kończy żywot jako supernowe zanurzone w grubym kokonie otaczającej materii. Oznacza to, że progenitory takich supernowych mogą zachowywać się niestabilnie w skali lat, dekad lub nawet stuleci przed wybuchem – co nie zostało do tej pory uwzględnione w numerycznych modelach ewolucji gwiazd.

Po wybuchu takie supernowe szczególnie intensywnie oddziałują z ośrodkiem wokółgwiazdowym. Obecnie astronomowie intensywnie badają ten rodzaj supernowych z zamiarem poznania końcowych etapów życia gwiazd masywnych. Badania znajdują się na bardzo wstępnym etapie. Zapraszamy na relację z „pierwszej linii” badań.

Na spotkaniu dowiemy się m.in. o:

• niezwykle efektywnym mechanizmie zamiany energii kinetycznej na fotony (tzw. zimna gęsta otoczka), który powoduje wielokrotny wzrost jasności supernowej;
• supernowych „połykających” oddziaływanie z ośrodkiem wokółgwiazdowym;
• klasyfikacji prof. N.Smith’a dotyczącej supernowych oddziałujących z ośrodkiem wokółgwiazdowym;
• supernowej odkrytej za pomocą radioteleskopu dopiero ~4 lata po kolapsie (SN 1986J);
• niebieskim nadolbrzymie z układu podwójnego w nieodległej galaktyce M81, który „wyssał” większość materii z towarzysza, przetrwał jego śmierć w wybuchu supernowej (SN 1993J), a po 10 latach został odkryty w widmie uzyskanym podczas aż 5,5-godzinnej ekspozycji za pomocą jednego z największych teleskopów na świecie (10-metrowy teleskop Keck’a);
• supernowej tak intensywnie oddziałującej z materią wokółgwiazdową (SN 2010jl), że cała ewolucja od wybuchu do fazy „śnieżnego pługu” trwała zaledwie kilka lat – zamiast kilkudziesięciu tysięcy.

Różnorodność supernowych oddziałujących z materią wokółgwiazdową
Ryszard Biernikowicz
14 marca, 19:00
Budynek Jednostek Międzywydziałowych ZUT
al. Piastów 48, sala 726

Wstęp wolny!